Puszcza Zielonka to obszar leśny leżący na północny-wschód od Poznania. W 1993 roku decyzją wojewody poznańskiego utworzono tutaj Park Krajobrazowy, który obejmuje obecnie swoim zasięgiem 9981 ha.
    Jest to teren stosunkowo mało zurbanizowany o ogromnej wartości krajobrazowej i przyrodniczej, w znacznym stopniu porośnięty lasami, wśród których częstym obrazkiem są malownicze jeziora. Przez cały rok miejsce to odwiedzaja turyści poszukujacy ciszy i spokoju.
    Swą urozmaicona rzeźbę terenu zawdzięcza Puszcza Zielonka ostatniemu okresowi lodowcowemu, po którym pozostały ślady w postaci pagórków, dolin i rynien jeziornych. Najwyższym wzniesieniem Puszczy jest Dziewicza Góra wznoszaca się na wysokości 143 m n.p.m.
    Na szczególną atrakcyjność Puszczy Zielonka wpływają otoczone lasami jeziora których jest około 50. Największym z nich jest Jezioro Kołatkowskie (78 ha) licznie odwiedzane przez turystów oraz posiadaczy działek rekreacyjnych. Akweny położone w głębi lasów nie są zbyt duże i na ogół brak im zagospodarowania rekreacyjnego, dlatego też zachowały swoje pierwotne piękno. Za szczególnie malownicze uchodzą jeziora: Miejskie koło Okońca, Leśne koło Głęboczka i Tuczno. Na uwagę zasługują też sztuczne zbiorniki wodne na Głównej.
    Puszcza Zielonka jest największym kompleksem leśnym okolic Poznania. W większości są to bory iglaste oraz w mniejszej ilości bory mieszane. O połowę więcej niż średnio w kraju jest tu starych drzewostanów.
    Środkowa cześć Puszczy to teren zarządzany przez Leśny Zakład Doświadczalny Akademii Rolniczej w Poznaniu. Prowadzone są tutaj prace naukowe i dydaktyczne, a miejscem szczególnym jest unikalne Arboretum Leśne, które istnieje w miejscowości Zielonka od 1979 roku. Zorganizowano je w dwóch częściach metodycznych: jako park krajobrazowo-dendrologiczny i arboretum drzewostanowe. Na 82 ha zgromadzono około 800 gatunków oraz odmian i krzewów, zarówno krajowych jak i pochodzenia obcego, ze szczególnym uwzględnieniem gatunków chronionych.
    Najcenniejszym pod względem przyrodniczym fragmentem leśnym jest obszar uroczyska Maruszka (ok. 500 ha), położonego między Pławnem a Ludwikowem. Rośnie tu las sosnowo-dębowy z domieszką grabów, buków, brzóz, olszy, jesionów, klonów, lip i wiązów, w wieku 110-150 lat. Drzewostany te mało zdeformowane w przeszłości, mają charakter zbliżony do naturalnego. Inny wielogatunkowy drzewostan, o charakterze podobnym do naturalnego, chroni rezerwat "Las Mieszany" w Nadleśnictwie Łopuchówko. Niedaleko niego znajduje się rezerwat "Klasztorne Modrzewie", obejmujacy najstarszy i najokazalszy w Wielkopolsce las modrzewiowy z udziałem innych gatunków drzew. Pozostałe rezerwaty na terenie Puszczy Zielonka to rezerwaty florystyczne: "Jezioro Czarne", "Jezioro Pławno" i "Żywiec Dziewięciolistny".
    Walory Puszczy Zielonka najlepiej poznać na wycieczkach pieszych i rowerowych. Ich odbywanie ułatwia duża ilość szlaków znakowanych, brak większych różnic wysokości oraz dobry stan dróg gruntowych.

Jeśli chcesz wiedzieć więcej o Puszczy Zielonce zobacz spis literatury.